Who - Quadrophenia

Who - Quadrophenia

Als opvolger van hun succesvolle rockopera Tommy voldeed Quadrophenia van The Who in 1973 aanvankelijk niet. Zowel pers als publiek en zelfs leden van de groep zelf begrepen weinig van Pete Townshends verhaal over de aan schizofrenie leidende Jimmy, een Engelse mod uit de vroege jaren zestig, met vier persoonlijkheden, vertaald naar vier plaatkanten vol bombastische classic rock. Elk van de vier bandleden van The Who vertegenwoordigen een identiteit van Jimmy; het stoere joch, de romanticus, de twijfelaar en de losgeslagen gek. Wegens een lauwe ontvangst werd de integrale uitvoering van de opera ook al snel van het repertoire geschrapt. Pas later werd pas ingezien wat een meesterwerk het autobiografisch werk van gitarist-liedjesschrijver Townshend eigenlijk was en is. Quadrophenia (een verbastering van schizofrenie en quadrafonie) wordt dan ook door critici tot de belangrijkste Britse albums ooit gerekend.
Het album Quadrophenia heeft geen bekende hits voortgebracht. Dat neemt niet weg, dat het haast allemaal geweldige nummers zijn, waarbij je hoort dat de leden van The Who in supervorm waren. De band musiceerde op zeer hoog niveau. Zo is drummer Keith Moon heerlijk ruig en wild aan het spelen, wat je vooral terug hoort aan de vele roffels die hij soms als salvo's laat doorkomen. Gitarist Pete Townshend hoor je soms molenwiekend tekeer gaan op zijn gitaar. Bassist John Entwistle is een echte rots in de branding. Hij zorgt voor lijn in de muziek en Roger Daltrey, die vanuit zijn tenen zingt, laat wederom horen wat voor geweldige zanger hij is. Hij levert de prestatie van zijn leven en met passie en power tillen zijn partijen de geweldige muziek naar een nog hoger plan.
Quadrophenia is een onderschatte en voor velen de overtreffende trap van Tommy. Dat wil wat zeggen.