Stone Roses - Stone Roses
Dit album bevat de revolutionaire geluiden van de Madchester-scene en heeft een blijvende impact op de rockmuziek.
Bij nieuwe albums kunnen wij helaas niet granderen, dat de foto van de hoes precies overeenkomt met de werkelijke hoes.
| Artiest | Stone Roses |
|---|---|
| Aantal units | 1 |
| Ean | 0888430419919 |
| Genre | Pop, Rock |
| Kwaliteit hoes | M Uitleg : Klik hier |
| Kwaliteit vinyl | M |
| Kwaliteit label | M |
| Ranking top 100 | 71 |
| Soort | Nieuw |
| Kwaliteit score (1...10) | 10 |
| Kwaliteit van album | Nieuw |
| Tracks | 1 I Wanna Be Adored |
Stone Roses - Stone Roses
Het gelijknamige debuutalbum van The Stone Roses verscheen in het voorjaar van 1989. Samen met de Happy Mondays vormden The Stone Roses de kern van de Madchester scene rond Manchester. Deze scene kenmerkte zich door het combineren van rock en gitaar met dansmuziek. De band wordt gezien als één van de pioniers van de Britpop en een forse inspiratiebron voor Oasis, Blur en consorten. De sixtiesgitaar sound met hier en daar een 80s dance beat sloeg in Groot Brittannië enorm aan. Dit in tegenstelling tot de rest van de wereld, waar de groep lang niet zo bekend werd. De opzwepende groovy drumpartijen van Alan (Reni) Wren, het aanstekelijke gitaarspel van John Squire, de solide basspartijen van Gary (Mani) Mounfield en de zelfverzekerde podiumpersoonlijkheid van Ian Brown maakte de band razend populair. De laatste maskeerde daarbij zijn lichte en onvaste stem met veel attitude in nummers als I Wanna Be Adored en I Am The Resurrection. Op het album staat ook 'Scarborough Fair' van Simon and Garfunkel, maar dan herschreven tot Elisabeth, My Dear. Het was niet minder dan een poging om de gevestigde muzikale orde omver te werpen. De band durfde het zelfs aan om het voorprogramma van de Rolling Stones te weigeren.
De abstract expressionistische kunstschilder Jackson Pollock was de grote inspiratiebron van gitarist John Squire bij het maken van de albumhoes. Het schilderij is gebaseerd op Giant’s Causeway, een rotsformatie in Noord-Ierland. De citroenen, die uitgroeiden tot het symbool voor The Stone Roses, verwijzen naar Franse opstandelingen die ze in 1968 gebruikten ter bestrijding van het traangas, waarmee de politie hen bestreed.
De Stone Roses zouden eigenlijk nooit meer helemaal herstellen van het enorme succes van het debuutalbum. Het kostte vijf jaar voordat het tweede album Second Coming uitkwam. Dat album werd bij lange na niet zo’n succes en in 1996 viel de groep uit elkaar. Hoezeer de status van de groep met de jaren was gegroeid bleek wel uit de aandacht voor hun reünieconcerten in Manchester (zomer 2012) waar zo’n 150.000 dolenthousiaste Britten op afkwamen.