Springsteen, Bruce - Darkness On The Edge Of Town

Springsteen, Bruce - Darkness On The Edge Of..

Tussen de platen Born To Run uit 1975 en het vierde studioalbum van Bruce Springsteen, Darkness On The Edge Of Town uit 1978, gaapte een behoorlijk gat. Dit kwam door een juridische geschil met Mike Appel, zijn aan de dijk gezette ontdekker en manager. Het leidde tot een slepende rechtszaak, met als resultaat dat Bruce Springsteen letterlijk zijn vrijheid – nota bene het thema van Born To Run – moet terugkopen. Jaren waarin Springsteen zeer actief was in het componeren, repeteren en toeren. Naar verluidt lagen er tussen de vijftig en zeventig nummers klaar voor Darkness On The Edge Of Town, waarop maar ruimte was voor tien. Een aantal liedjes zou later op de albums The River, Born In The USA terechtkomen.
Darkness on the Edge of Town van Bruce met zijn vaste maten Clarence Clemons op sax, Danny Federici op orgel, Roy Bittan aan de piano, Carry Tallent op bas, Steve Van Zandt op gitaar en Max Weinberg op de drums is een album met snoeiharde riffs, geweldig pianowerk, en de welbekende sax die ondanks het gigantische geluid genoeg ruimte over laten voor The Boss zijn geweldige rockstem en parels van teksten. Het zijn tien nummers die stuk voor stuk toppers zijn en gezamenlijk een afwisselend desolate en dan weer hoop-tegen-de-verdrukking-in sfeer neerzetten. Heet eerste nummer, Badlands, is concertopener bij uitstek en knalt letterlijk uit de boxen. Een klassieker. Adam Raised a Chain is tekstueel een ijzersterke song en heeft een geniaal gitaarintro. Something In The Night wordt door velen vaak de hemel in geprezen, met prachtig gitaarspel. De zang is misschien nog wel het mooist: in het outtro klinkt Bruce als een gewond en gekwetst dier. Bij Candy’s Room gaat de rustige zang uiteindelijk over in een stevige, zeer snelle rockplaat. Misschien wat lastig qua meezinggehalte. Naast de tekst maken de achtergrond vocalen en het pianospel het nummer, Racing In The Street, één van zijn meest sfeervolle liederen ooit geschreven. The Promised Land is een soort tweelingbroertje van Badlands. Een typische Springsteen-knaller met een sterke gitaarsolo als voorbode op de welbekende saxofoon-harmonica stukken. Factory is een kort, rustig en erg fijn nummer met weergaloos pianospel en synthesizer. Streets of Fire met weinig tekst voor Bruce' begrippen, maar vooral een geweldig meerstemmig refrein en een scheurende gitaarsolo. Prove it All Night en Darkness on the Edge of Town zijn 2 geniale afsluiters die perfect aansluiten op elkaar. Vooral het laatste nummer is een klassieker. Het bevat eigenlijk het hele album in één en daarmee het meest logische titelnummer. Schitterende, legendarische afsluiter.
Met Darkness On The Edge Of Town brak Springsteen definitief door naar het grote publiek. De sound zou hem naar grote stadions brengen. Het lange wachten werd beloond met een album dat staat als een huis van de eerste tot de laatste noot. Het duurt exact drieënveertig minuten en zeven seconden. Geen minuut te veel en geen seconde te weinig. Alles samengebald tot een zeer compleet meesterwerk.