Queen - Innuendo
Dit album verbindt de classic rock met intrigerende teksten en muzikale genialiteit.
Bij nieuwe albums kunnen wij helaas niet granderen, dat de foto van de hoes precies overeenkomt met de werkelijke hoes.
| Artiest | Queen |
|---|---|
| Aantal units | 2 |
| Ean | 0602547202819 |
| Genre | Pop, Rock |
| Kwaliteit hoes | M Uitleg : Klik hier |
| Kwaliteit vinyl | M |
| Kwaliteit label | M |
| Ranking top 100 | 50 |
| Soort | Nieuw |
| Kwaliteit score (1...10) | 10 |
| Kwaliteit van album | Nieuw |
| Tracks | Innuendo (Remastered 2011) |
Queen - Innuendo -Hq/Ltd-
Innuendo is het veertiende studio-album van de Britse band Queen, dat in 1991 verscheen. Het was het laatst uitgebrachte album van Queen tijdens het leven van zanger Freddie Mercury. Gedurende de opnames was Freddie al erg ziek, hij had aids en dat was ook de reden dat Queen niet meer optrad. Voor de clips van sommige singles van Innuendo is veel gebruik gemaakt van oud beeldmateriaal, omdat het voor de zanger vaak niet meer op te brengen was om in beeld te komen. Alleen in de clips van I’m Going Slightly Mad en These Are The Days Of Our Lives kwam de groep nog in beeld met een sterk vermagerde Mercury. In de laatste clip neemt de zanger afscheid van zijn fans. Met de woorden ‘I still love you’ wendt hij zijn hoofd tevreden af. De wereld wist echter niet dat hij aids had. Op 23 november 1991, één dag voor zijn overlijden, maakte Mercury officieel wereldwijd bekend dat hij leed aan aids. Dat deed hij door middel van een kort persbericht gemaakt op zijn sterfbed.
Innuendo is een uitstekend album, waarbij de titeltrack van het album een absolute Queen classic is. De opbouw van het nummer past direct in het rijtje met Bohemian Rhapsody en Somebody To Love. Een waar meesterwerk en ondanks de lengte van het nummer verveelt het geen seconde. Het is wel opmerkelijk dat de flamencogitaar op dit nummer wordt gespeeld door Steve Howe, de gitarist van Yes en niet door Brian May.
De andere nummers zijn allemaal van een hoog niveau, zoals de ijzingwekkende vocalen op Don't Try So Hard en All God's People. Lekker knallen met Headlong, I Can't Live With You en The Hitman en genieten van de singles I’m Going Slightly Mad en These Are The Days Of Our Lives. Het album eindigt uiteindelijk met de klassieker The Show Must Go On, de definitieve zwanenzang van de band met Freddie. De tekst grijpt je bij de strot. Het leven gaat door, en de show dus ook. Zeer emotioneel beladen tekst, en duidelijk een afscheid van Freddie.
Het is een sterk album en hoe meer achtergrond informatie je hebt, hoe indrukwekkender het is dat Freddie Mercury zoveel doorzettingsvermogen en kracht gehad heeft om deze onbeschrijflijk goede vocalen te realiseren.