Dylan, Bob - Bringing It All Back Home
Label: Columbia;
| Artiest | Dylan, Bob |
|---|---|
| Aantal units | 1 |
| Ean | 0888751462311 |
| Genre | Pop, Rock |
| Kwaliteit vinyl | M Uitleg : Klik hier |
| Kwaliteit hoes | M |
| Kwaliteit label | M |
| Ranking top 100 | 46 |
| soort | Nieuw |
| Kwaliteit score (1...10) | 10 |
| Kwaliteit van album | Nieuw |
| Tracks | 1 - 1. Subterranean Homesick Blues |
Dylan, Bob - Bringing It All Back Home
Na vier akoestische albums vindt Bob Dylan het in 1965 tijd om elektrische muziek te gaan maken. Na een ontmoeting met The Beatles in 1964, en het succes van House Of The Rising Sun door The Animals, is hij om. Bob heeft een nieuwe vorm gevonden waar hij zich in vast kan bijten: rockliederen, hard en energiek, met teksten die hun maatschappijkritiek verliezen maar winnen aan diepgang en poëzie. Hij besluit de studio in te gaan met een band. In drie dagen tijd nemen de muzikanten Dylans vijfde studioalbum, Bringing It All Back Home, op. Dylan kon alle nummers van het album elektrisch opnemen maar dat was helemaal zijn bedoeling niet. Hij had op voorhand al het plan om Bringing It All Back Home voor de helft elektronisch te maken terwijl de andere kant weer bestond uit soloperformances van Dylan waarbij hij enkel soms begeleid werd door Langhorne op elektrische gitaar.
Dylan is met het album een van de grondleggers van de folkrockmuziek. Maar dat moest zijn publiek in die dagen nog erg aan wennen. Het zou nog ruim een jaar duren voordat Dylan ook live zijn gitaar inplugde – op het Newport Folk Festival van 1966 met alle gevolgen van dien, want het publiek floot hem uit, omdat men een protestzanger wilde horen en geen rockartiest.
Bringing It All Back Home is één van de beste Dylan albums, samen met Highway 61 Revisited, Blood on the Tracks en Blonde on Blonde. Vooral de teksten van het album zijn geweldig, alleen Bob Dylan's 115th dream is al meer dan de moeite waard om het album aan te schaffen. En Subterranean Homesick Blues en She Belongs To Me blijven fantastisch. De akoestisch kant bevat de klassieker Mr. Tambourine Man en het geweldige It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding) en het album sluit aardig af met It's All Over Now, Baby Blue dat door diverse andere artiesten gecoverd is. Meer nog dan die losse delen is Bringing It All Back Home een schitterend geheel, een album. Het album heeft dan wel twee sterk van elkaar verschillende kanten(elektrisch en akoestisch), maar gek genoeg maakt die ogenschijnlijke tegenstrijdigheid tussen de muziek op de twee kanten van de elpee juist Bringing It All Back Home tot een geheel.