Coltrane, John - Blue Train

Coltrane, John - Blue Train -Hq-

Nadat de jazzsaxofonist John Coltrane in 1957 van Miles Davis zijn band moest verlaten wegens zijn heroïne en alcohol verslaving, maar uiteindelijk daarvan afkickte, kreeg hij de mogelijkheid om, na een korte samenwerking met Thelonious Monk, een album op te nemen voor het label Blue Note. Blue Train is zijn eerste en enige album voor het roemruchte Jazz label en bevat vijf nummers, waarvan er vier van de hand van Coltrane. Op dit album, dat werd opgenomen door de beroemde geluidtechnicus Rudy van Gelder, werkt Coltrane samen met o.a. Lee Morgan (Trompet), Curtis Fuller (Trombone) en Philly Joe Jones (Slagwerk). Zijn ongekende drang tot het zoeken naar vernieuwing binnen het genre zorgde voor vele experimentele albums. Blue Train blijft wat dat betreft nog vrij dicht bij de oorsprong. De composities zijn allemaal erg ritmisch en up-tempo en nog steeds diep geworteld in de Hardbop en Bebop, maar de eerste tekenen van "verlichting" zijn hier aanwezig, zoals bijvoorbeeld bij de energieke openingstrack Blue Train, waar men direct de klasse van Coltrane en de band hoort. Sublieme saxofoonpartijen gevolgd door het fijnzinnige van Lee Morgan’s trompetspel, dat he ook hoort in de andere ritmische nummers, zoals Moment's Notice  en het blues achtige Locomotion, waarbij de pianist Kenny Drew ook nog een (piano) steentje bijdraagt. Maar er is ook ruimte voor een ballad, zoals I’m Old Fashioned, dat dat als enige niet geschreven is door Coltrane , maar prima past binnen het plaatje van het album, ontspannen en wonderschoon. De afsluiter en grande finale van het album is Lazy Bird, waarbij je duidelijk de vernieuwing van Coltrane hoort.
Het album bevat geweldige jazz nummers en is ongetwijfeld één van de beste jazz albums ooit geproduceerd. Ondanks dat Coltrane nog geweldige albums uit zou brengen, zoals A Love Supreme, beschouwde hij zelf Blue Train als zijn beste album.