The Pianoman
Het is eind december en dat betekent dat we de dagen binnen doorbrengen met radio 2 op de achtergrond. Om de top 2000 vervolgens beeldend te maken, zetten we om half 8 ook nog NPO 3 aan.
Top 2000 a gogo
Niet voor De Wereld Draait Door (hoewel het publiek veelal hetzelfde is), maar voor de top 2000 a gogo. Deze keer met een les van Leo Blokhuis over Billy Joel en The Pianoman. Het doet me denken aan de tijd dat ik als kind voor mijn verjaardag een gitaar kreeg, maar - ondankbaar als ik was - liever pianoles wilde. En die kreeg ik, later. Thuisles van een leraar met de naam Ted, een aardige vent die maar bleef lachen tegen de leerling die weigerde thuis te oefenen. Een virtuoos ben ik dan ook nooit geworden, verre van. Maar mijn liefde voor de pianoklanken is altijd gebleven.
Gitaar versus piano
Nu vind ik een stevige gitaar op z'n tijd wel lekker, maar bij een mooi pianospel gaat mijn fantasie met me aan de haal. Bij Winter van Tori Amos zie ik de vlokken sneeuw naar beneden dartelen, terwijl kinderen gillend en giechelend over de witte heuvels rennen. Bij Worn Down Piano van The Mark en Clark Band zie ik die oude man in lompen de sterren van de hemel spelen. Of wat dacht je van Music van John Miles, November Rain van Guns n' Roses en natuurlijk het bijna onevenaarbare Bohemian Rhapsody van Queen. Nummers waar ik naar kan blijven luisteren, die nooit vervelen.
Een gitaar kan zingen, maar een piano zweeft op de wind. Het brengt een melodie voort waardoor ik me altijd weer goed voel, wat de dag me ook heeft gebracht. Misschien dat Billy Joel dat bedoelde toen hij zong: "Sing us a song, you're the Pianoman, sing us a song tonight. Well, we're all in the mood for a melody. And you've got us feelin' alright".
Welke piano songs mogen we ook echt niet vergeten?