Band - Band

Band - Band -Hq-

The Band bestond uit de Canadezen Robbie Robertson (gitaar, piano), Richard Manuel (piano, mondharmonica, drums, saxofoon, keyboard, zang), Garth Hudson (keyboard, piano, clavinet, accordeon, synthesizer, saxofoon), Rick Danko (basgitaar, viool, trombone, zang) en de uit Arkansas afkomstige Levon Helm (drums, mandoline, gitaar, basgitaar, zang). Ze waren vanaf eind jaren vijftig als The Hawks de begeleidingsband van de rocker Ronnie Hawkins en in 1965-1966 de elektrische band waarmee Bob Dylan de folkwereld deed opschrikken. De aardse rootsrock van The Band sprak vooral luisteraars aan die genoeg hadden van de excessen van de psychedelische muziek. De grotendeels Canadese groep wist een grote verscheidenheid aan traditioneel Amerikaanse stijlen samen te smelten tot een uniek geluid waarin de afzonderlijke bandleden konden excelleren.
Hun eerste echte studioalbum, Music From Big Pink, kwam in 1968 uit en was direct een klassieker. Een schitterend en uiteindelijk legendarisch debuutalbum. The Band het tweede album van The Band, uitgebracht in 1969, was er ook één om in te lijsten en is een plaat die nooit gaat vervelen. Volgens velen is alles eraan perfect en niks lijkt op andere muziek behalve zoals die eerder gemaakt was, door The Band zelf op hun debuutalbum, Music From Big Pink. Gitarist Robbie Robertson schreef haast alle nummers, waarbij de samenzang van Richard Manuel, Levon Helm en Rick Danko prachtig en heel intens is, zeker in combinatie met de unieke orgelklanken van Garth Hudson, die de groep een speciale "sound" verleenden, die door velen is geïmiteerd, maar door weinigen geëvenaard. De muziek leek in niks op de psychedelische, post-Sgt. Pepper sound die toen de rockmuziek domineerde. En dat gold ook voor de hoes. Geen vreemde opsmuk, maar The Band als boeren die voor de foto de beste pakken van hun grootvaders hadden aangetrokken.
Het album staat vol klassiekers zoals The Night They Drove Old Dixie Down, Up on Cripple Creek en King Harvest (Has Surely Come). Maar de andere nummers zijn ook schitterend. Neem bijvoorbeeld de ritmische opener Across the Great Divide, waar je de wonderschone zang van Richard Manuel hoort. Het vervolg met Rag Mama Rag is swingend met zijn rollende pianolijnen en vioolklanken. De licht humoristische teksten bezongen door Levon Helm geven de folk muziek zijn toepasselijke inhoud. Het bluesy Jemima Surrender is een ritmisch spektakel dat met blazers en al in een jazzy sound veranderd. Het doorlopende pianoriedeltje en de opzwepende gitaarklanken laten het samenspel opnieuw van zijn sterkste kant zien.
Robbie Robertson zijn kwaliteiten als tekstschrijver vormden de basis voor een ongekend staaltje muzikaal samenspel. Een ongelofelijke goede band en een dito album.

.